ပထမဦးဆံုးလူသားႏွင့္ အသက္ရွင္သူအေပါင္းတို႔၏အမိ

အာဒံႏွင့္ဧဝ
(ပထမဦးဆံုးလူသားႏွင့္ အသက္ရွင္သူအေပါင္းတို႔၏အမိ)

ဖန္ဆင္းျခင္း၏ ဆဌမေန႔မွာေတာ့ ဘုရားသခင္ဖန္ဆင္းထားေသာ ကမၻာႀကီးသည္ ႐ႈမၿငီးဖြယ္ တင့္တယ္လွပေနၿပီ ျဖစ္တယ္။ ျမက္ခင္းျပင္ႀကီးမ်ား စိမ္းလန္းေနၾကၿပီး၊ ပန္းေပါင္းစံုဖူးပြင့္ေဝဆာ ကာ ေက်းငွက္ တိရစၧာန္တို႔၏ ေအာ္ျမည္သံမ်ား ကလည္း သစ္ေတာမ်ားတေလွ်ာက္ ႐ိုက္ခတ္ လ်က္ရိွတယ္။

သို႔ေသာ္ ကမၻာႀကီးေပၚ၌ လူဟူ၍ မရိွေသးပါ။ ထို႔အတူ အိမ္မ်ား၊ ယာေတာစိုက္ခင္းမ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕မ်ားလည္း မရိွေသးေသာ အခ်ိန္ကာလျဖစ္တယ္။ သစ္ပင္ေအာက္၌ ေဆာ့ကစားေနေသာ ကေလးမ်ားကိုလည္း မေတြ႔ရေပ။ ကမၻာႀကီးကေတာ့ လူေယာက်္ားႏွင့္ လူမိန္းမတို႔ ဝမ္းေျမာက္စြာ ေနထိုင္ဖို႔ရန္ အသင့္ ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္တယ္။

“တဖန္ ဘုရားသခင္က ငါတို႔ ပံုသဏၭာန္ႏွင့္တညီ တသဏၭာန္တည္း လူကို ဖန္ဆင္းၾကစို႔။ သူသည္ ဝိညာဥ္ကို ပိုင္ဆိုင္ၿပီး ပင္လယ္ငါးတို႔ကို၎၊ မိုဃ္းေကာင္းကင္ငွက္တို႔ကို၎၊ သားယဥ္တို႔ကို၎၊ ေျမတစ္ျပင္လံုးႏွင့္တကြ ေျမေပၚမွာတြားတတ္ေသာ တိရစၧာန္အေပါင္းတို႔ကို၎ အုပ္စိုးေစဟု အမိန္႔ေတာ္ရိွ၏။”

အဲဒီေနာက္ ဘုရားသခင္သည္ ေျမမႈန္႔ကို ယူ၍ လူကို ပံုသြင္းၿပီး သူ၏ ႏွာေခါင္းထဲသို႔ ဇီဝအသက္ကို မႈတ္သြင္းတယ္။ ၿပီးတဲ႔အခါ လူဟာ အသက္ရွင္ေသာ သတၱဝါအျဖစ္သို႔ ေရာက္လာတယ္။ ထိုပထမဦးဆံုး လူသားကို ဘုရားသခင္သည္ အာဒံဟု အမည္နာမေပးေတာ္မူတယ္။

လူသားအတြက္ ေနစရာအိမ္အဘို႔အလို႔ငွာ ဘုရားသခင္သည္ ဧဒင္ အမည္ရိွေသာ ဥယ်ာဥ္ကို ျပဳစုၿပီး လူကို ေနရာခ်ေတာ္မူတယ္။ အာဒံ၏ တာဝန္မွာ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္အား ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရန္ပင္ျဖစ္တယ္။ ဘုရားသခင္သည္ သူဖန္ဆင္းထားေသာ တိရစၧာန္မ်ားအားလံုးကို အာဒံရိွရာသို႔ ေခၚေဆာင္လာကာ အာဒံအား စိတ္ႀကိဳက္နာမည္ေပးေစခဲ႔တယ္။ ထိုအခါမွ အာဒံသည္ တိရစၧာန္မ်ားတြင္ အဖိုႏွင့္အမ ႏွစ္မ်ဳိးရိွေၾကာင္းကို သတိျပဳမိေတာ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ အလြန္လွပၿပီး လိုေလေသးမရိွေအာင္ ျပည့္စံုတဲ႔ဤဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲမွာ အာဒံအတြက္ သင့္ေတာ္ေသာ အေဖာ္မရိွေသးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ “ထာဝရဘုရားသခင္ကလည္း ေယာက်္ားသည္ တစ္ေယာက္တည္း မေနေကာင္း၊ သူႏွင့္ေတာ္ေသာ အေထာက္အမကို သူ႔အဘို႔ ငါလုပ္ဦးမည္ဟု အၾကံရိွေတာ္မူ၏။”

ဘုရားသခင္သည္ အာဒံအား ႀကီးစြာေသာ အိပ္ျခင္းႏွင့္ အိပ္ေစေတာ္မူၿပီး သူ၏ ကိုယ္မွ နံ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းကို ထုတ္၍ လူမိန္းမအား ဖန္ဆင္းေတာ္မူတယ္။ အာဒံက သူမအား ဧဝ လို႔ အမည္ေပးခဲ႔တယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္၊ ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ ဘုရားသခင္ေနရာခ်ထားတဲ႔ ဤဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနထိုင္ ခဲ႔ၾကတယ္။
ကမၻာဦးက်မ္း ၁း၂၆၊ ၂

“အကၽြႏ္ုပ္သည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေသာလကၡဏာ၊ ထူးဆန္းေသာလကၡဏာတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍၊ ကိုယ္ေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းပါသည္။” - ဆာလံက်မ္း ၁၃၉း၁၄