ယာကုပ္အိမ္မွထြက္ေျပးရၿပီ

ယာကုပ္အိမ္မွထြက္ေျပးရၿပီ
(ဘုရားသခင္သည္ အိပ္မက္အားျဖင့္ ယာကုပ္ကိုသက္သာေစသည္။)

သူ၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ဆံုး႐ံႈးသြားေၾကာင္းသိသြားေသာ ဧေသာဟာ အလြန္ပဲ ေဒါသ ထြက္ခဲ႔တယ္။ “ငါ႔အဘေၾကာင့္ ညည္းတြားရေသာ ေန႔ရက္ကာလအခ်ိန္နီးၿပီ။ ထိုအခါ ငါ႔ညီယာကုပ္ကို ငါသတ္မည္။” ဟု အၾကံႏွင့္ ေျပာခဲ႔တယ္။

ထိုအေၾကာင္းကို ေရဗကၠၾကားေသာအခါ သားငယ္ ယာကုပ္ကို ေခၚ၍ သင္၏ အစ္ကို ဧေသာသည္ သင့္ကို သတ္သျဖင့္ သင့္အမႈ၌ စိတ္ကို ေျပလိမ္႔မည္။ သင္၏ အစ္ကို စိတ္ေျပသည္တိုင္ေအာင္ သူ႔ထံမွ ခဏေရွာင္၍ ေနပါေလာ့” ဟု သတိေပးခဲ႔တယ္။

ဒါနဲ႔ ယာကုပ္ဟာ အိမ္မွထြက္ခြာ၍ ခါရန္ျပည္ကို တစ္ေယာက္တည္း ခရီးထြက္ခဲ႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ညေန ေနဝင္ခ်ိန္မွာ ညအိပ္ရပ္နားဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ၿပီး ေက်ာက္တံုးမ်ားကိုယူကာ ေခါင္းအံုးၿပီး အိပ္စက္အနားယူလိုက္တယ္။ အဲ႔ဒီညမွာ ထူးဆန္းတဲ႔ အိပ္မက္တစ္ခုကို မက္ျမင္ခဲ႔တယ္။ ေကာင္းကင္ကေန ေလွကားႀကီး တစ္ခု က်လာတာ ျမင္ရတယ္။ ေကာင္းကင္တမန္မ်ားကလည္း ေလွကားတစ္ေလွ်ာက္မွာ တက္လိုက္ဆင္းလိုက္ လုပ္ေနၾကတယ္။ ေလွကားရဲ႕ ထိပ္ဆံုးမွာေတာ့ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္ မားမားႀကီး ရပ္ေနတာ ျမင္ေတြ႔ရတယ္။ ဘုရားသခင္က ယာကုပ္အား “သင္အိပ္ေသာေျမကို သင္ႏွင့္ သင္၏အမ်ဳိးအႏြယ္အား ငါေပးမည္။ သင္သြားေလရာရာ၌ ငါေစာင့္မမည္။ ဤျပည္သို႔ တဖန္ေဆာင္ခဲ႔ဦးမည္” ဟု ကတိထားေတာ္မူခဲ႔တယ္။

မနက္လင္းတဲ႔အခါမွာေတာ့ ယာကုပ္လည္း အိပ္ရာက ႏိုးလာၿပီး” အကယ္စင္စစ္ ထာဝရဘုရားသည္ ဤအရပ္၌ ရိွေတာ္မူ၏။ ရိွေတာ္မူေၾကာင္းကို ငါမသိ။ ဤအရပ္ကား တျခားမဟုတ္။ ဘုရားသခင္၏ ဘံုဗိမာန္၊ ေကာင္းကင္တံခါးဝ ျဖစ္သည္တကား။” ဟု ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းသို႔ ေရာက္၍ ဆိုခဲ႔တယ္။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းအံုးအဖစ္ အသံုးျပဳခဲ႔ေသာ ေက်ာက္တံုးကို စိုက္ထူကာ ဆီေလာင္းၿပီး ဘုရားသခင္အား ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္းျခင္း ျပဳခဲ႔တယ္။

ဆက္လက္၍ ခရီးထြက္ခြာခဲ႔ရာ ခါရန္ၿမိဳ႕အနီးရိွ ေရတြင္းတစ္ခုအနားသို႔ ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ေရတြင္းနားမွာ နားေနစဥ္မွာပဲ သူ႔ရဲ႕ ဝမ္းကြဲႏွမေတာ္သူ ရာေခလႏွင့္ ျပန္လည္ ေတြ႔ဆံုခဲ႔ရတယ္။

ယာကုပ္ဟာ ရာေခလကို ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း တခဏတည္းမွာပဲ သူမကို ခ်စ္ခင္ စြဲလန္းသြားခဲ႔တယ္။ သူမကို ဇနီးမယားအျဖစ္ ပိုင္ဆိုင္လိုေသာစိတ္သည္လည္း အလြန္ပင္ ျပင္းျပလာခဲ႔တယ္။
ကမၻာဦးက်မ္း၊ ၂၇း၃၀-၄၆၊ ၂၈၊ ၂၉း၁-၁၄

“ထာဝရဘုရားကို ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ေသာသူတို႔ ပတ္လည္၌ ေကာင္းကင္တမန္ေတာ္တို႔သည္ တပ္ခ်၍ ကယ္လႊတ္တတ္ၾက၏။” - ဆာလံက်မ္း ၃၄း၇