ေဂါတမ

ဗုဒၶသည္လည္း တမလြန္ကမၻာမွ ၾကြဆင္းလာေသာ ဘုရားေလာင္း ၿဖစ္သည့္ အတြက္ ဗုဒၶ၏တရားလမ္းသည္မခိုင္လံုဟု ဆိုႏိုင္ ပါသလား?
ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ကမၻာတစ္သိန္းက်င့္ခဲ့သည့္ ပါရမီရွင္ ဘုရားေလာင္း ၿဖစ္သည့္အတြက္ ေမြးေမြးၿခင္း လမ္းထေလွ်ာက္ကာ ငါသည္ အၾကီးၿမတ္ဆံုး၊ အဦးဆံုး ဟုေၾကြးေၾကာ္ခဲ့သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္တို႕သိရပါသည္။ ထိုမွ်ေလာက္ၾကီးၿမတ္ေသာအရွင ္ၿဖစ္ရိုးမွန္လွ်င္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ၿပဳသားေမြးၿပီး စြန္႕ထားခဲ့ရပါသနည္း။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ေတာမထြက္မွီအထိ လူထဲကလူၿဖစ္သည္ဆိုလွ်င္ ေတာစထြက္စဥ္ ရွစ္ဥသဘအက်ယ္ရွိေသာၿမစ္ၾကီးကို စီးၿမင္းအားအမွတ္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ လႊားကနဲ ခုန္လိုက္ရာ ၿမစ္တစ္ဖက္ကမ္း ကိုေရာက္ေလ၏ဟုဆိုၿပန္၏။ ဘုရားမၿဖစ္မွီ ထိုတန္ခိုး ဘယ္ကရပါသလဲ။ လူသားထဲမွ က်င့္ၾကံ အားထုတ္ကာ ဘုရားၿဖစ္လာသည့္ လူသား ဘုရားဟုလည္း အခ်ိဳ႕ကဆိုၿပန္ရာ သို႕ဆိုလွ်င္ ဗုဒၶေဟာသည့္ ငရဲ၊ သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ႏွင့္ နိဗၺာန္တို႕ကို အဘယ္သူကဖန္တီး ခ်ဳပ္ကိုင္ထားၿပီးဗုဒၶ ႏွင့္ဘယ္လို ပတ္သက္မႈ ရွိၿပန္ပါသလဲ။ ေနာက္ဆံုးဗုဒၶသည္ လူသားထဲမွ လူသားဘုရားၿဖစ္၏ဟူ၍သာ ေဆြးေႏြး ရာတြင္ အေၿဖထြက္သည့္အတြက္ ဗုဒၶသည္တမလြန္ကမၻာမွလာေသာ အရွင္ မဟုတ္ပါ။ဗုဒၶ၏တရားလမ္း သည္လည္း လူသားထဲမွ လူသားခ်င္း ၿပေသာလမ္းသာလွ်င္ ၿဖစ္ပါ သည္။ဗုဒၶ၏ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းမ်ားလည္း က်န္ခဲ့ၿပီး ေသၿခင္းတရားကို ေအာင္ၿမင္ခဲ့ၿခင္း မရွိေသာ အရွင္လည္း ၿဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶသည္ မကိုးကြယ္ထိုက္ေသာ အရွင္ႏွင့္ တရားမွားၿပသူဟု မဆိုလိုပါ။ ေရြးခ်ယ္မႈ အပိုင္းကသင့္အပိုင္း သာလွ်င္ ၿဖစ္ပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာကိုတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဗုဒၶအေၾကာင္း (ဘီစီ ၅၆၃-၄၈၃ ခန္႕)
ဗုဒၶသည္အိႏၵိယႏိုင္ငံအေရွ႕ေၿမာက္ဖက္ရွိ နီေပါနယ္စပ္အနီး ကပၸိလဝတ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ ဘုရင္တစ္ပါး၏ သားေတာ္ ၿဖစ္ပါသည္။ ငယ္စဥ္က တည္းကပင္ ေလာကီစည္းစိမ္ကို တပ္မက္မႈမရွိပါဘဲ တရားကိုရွာ လိုေသာ သေဘာသာ ရွိ၏။ အသက္တစ္ဆယ့္ ေၿခာက္ ႏွစ္အရြယ္တြင္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ၿပီး ပထမသားဦးကို ရခ်ိန္ အသက္ သံုးဆယ္ခန္႕တြင္ ေတာထြက္ခဲ့ပါသည္။ ငါးႏွစ္အတြင္း တရားကိုရရန္ ၿပင္းထန္စြာက်င့္ၾကံအားထုတ္ခဲ့ၿပီး မရသည့္အဆံုး အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ၿဖင့္ က်င့္ၾကံ အားထုတ္ရာ လူသားတိုင္း က်င့္ၾကံအားထုတ္ႏိုင္ၿပီး နိဗၺာန္သို႕ ေရာက္ႏိုင္ေသာ သစၥာ တရားေလးပါး၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး တရားေတာ္ကို သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္နဲ႕ သိခြင့္ရခဲ့ ပါသည္။  ထို႕ေနာက္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ တို႕ ကင္းၿငိမ္းရာ သစၥာတရားေလးပါး၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး တရားေတာ္တို႕ကို လွည့္လည္ ေဟာၾကားခဲ့ၿပီး ေနာက္လိုက္မ်ားလည္း ရွိလာကာ သက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္ အရြယ္တြင္ ပ်ံလြန္ခဲ့ပါသည္။
ဗုဒၶပ်ံလြန္ၿပီးဗုဒၶဘာသာသည္ ဂိုဏ္းငယ္ေလးတစ္ခုအသြင္အၿဖစ္သာ ႏွစ္ေပါင္း သံုးရာခန္႕ တည္ရွိ ေနပါေသာ္လည္း ဘီစီ သံုးရာခန္႕တြင္ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံကိုအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ အာေသာကဘုရင္မင္း နန္းတက္ခဲ့ ပါသည္။ ထိုဘုရင္မင္းၿမတ္သည္ သူကိုယ္တိုင္ ဗုဒၶကိုကိုးကြယ္ရံုတင္မက သူ႕တိုင္းသူၿပည္သားအားလံုးကိုလည္း ကိုးကြယ္ေစခဲ့ ပါသည္။ ‘ဒါတင္မက အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားသို႕လည္း သာသနာၿပဳမ်ား ေစလႊတ္ ခဲ့ပါ သည္။ အာေသာက ဘုရင္ ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ဘုရင္မ်ားက ဗုဒၶဘာသာကို လက္မခံဘဲ ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ၿပန္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ ယခုအခါ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားမွာ မရွိသေလာက္ပင္ ၿဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ား အခ်ိဳ႕တြင္ေတာ့ ဗုဒၶသာသနာထြန္းကားခဲ့ၿပီး ယေန႕ကမၻာေပၚတြင္ဗုဒၶကို သက္ဝင္ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္သူလူေပါင္း သန္းေလးရာခန္႕ ပင္ရွိၿပီၿဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာကို ဗုဒၶကတည္ေထာင္ ခဲ့သည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ဗုဒၶသာသနာကို ၿပန္႕ပြါးဖို႕ အဓိကလုပ္ ေဆာင္ခဲ့သူမွာ အာေသာကဘုရင္မင္း ၿဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ေနာက္ထပ္ မွတ္ သားစရာ တစ္ခုအေနၿဖင့္ဗုဒၶသည္ မည္သည့္စာေပ က်မ္းဂန္ တစ္ခုကိုမွ် ေရးသား မထားခဲ့ပါ။ ဗုဒၶလြန္ၿပီး ၄၅၈ ႏွစ္အၾကာမွ သီဟိုရ္ကြ်န္း(သီရိလကၤာ)တြင္ မင္းၾကီႏွင့္ ရဟန္းမ်ားကၿပန္လည္ၿပဳစု ေရးသားခဲ့ၾကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ထိုက်မ္းတို႕ကို လူသားအစဥ္ အဆက္လက္ဆင့္ကမ္းအာဂံုေဆာင္ခဲ့ၾကသည္ဟုလည္းဆိုထားပါသည္။

ေယရႈသည္ ထာဝရဘုရား၏ အမႈေတာ္ၿမတ္ ကိုေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ၿပီးၿပတ္ခဲ့ၿခင္းမရွိသည့္အတြက္ တမန္ေတာ္မိုဟာမက္ကို ထာဝရဘုရားက ေစလြတ္လိုက္ၿခင္း ၿဖစ္သည္ ဟူေသာအဆိုမွာ  ဟုတ္မွန္ပါသလား?
လူပုဂိၢဳလ္တစ္ဦး၏ ၿပဳခဲ့ေသာအမႈႏွင့္ အဆိုအမိန္႕အားၿဖင့္သာလွ်င္ ထိုပုဂိၢဳလ္ သည္အဘယ္ကဲ့သို႕ေသာ ပုဂိၢဳလ္ၿဖစ္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ ၿပဳႏိုင္ပါသည္။ ဥပမာ ေမာေရွကို ထာဝရဘုရားေစလႊတ္ေသာတမန္ေတာ္ၿဖစ္ေၾကာင္း ခရစ္ယာန္၊ ဂ်ဴး ႏွင့္ အစၥလမ္ ဘာသာဝင္မ်ား အားလံုးက လက္ခံၾကပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ေမာေရွသည္ ထာဝရဘုရားေစလႊတ္ေသာ တမန္ေတာ္ၿဖစ္ေၾကာင္း ထာဝရဘုရားႏွင့္ ဆိုင္သည့္ သဘာဝလြန္ တန္ခိုးနိမိတ္မ်ားႏွင့္ သက္ေသမ်ားတို႕က အခိုင္အမာရွိေနပါသည္။ သို႕ေသာ္ မိုဟာမက္တြင္ ထာဝရဘုရားႏွင့္ ဆိုင္ေသာ အမႈအရာမ်ားႏွင့္ ၿပဳခဲ့ေသာ သဘာဝလြန္ တန္ခိုးနိမိတ္မ်ားမေတြ႕ရလို႕ ၄င္းသည္ ထာဝရဘုရား ေစလႊတ္ ေသာ တမန္ေတာ္ၿဖစ္ၿခင္းကို လူအားလံုးကလက္မခံပါဘဲ အစၥလမ္ဘာသာဝင္မ်ားကသာ လက္ခံၾကၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ေယရႈ ကို လူတို႕ လက္မခံၾကၿခင္းမွာ ေယရႈသည္ဘုရားၿဖစ္ေၾကာင္း ၿပဳခဲ့ေသာအမႈႏွင့္ အဆိုအမိန္႕တို႕ ခိုင္လံုစြာရွိပါလ်က္ ၿငင္းပယ္ ၾကၿခင္း သာလ်င္ ၿဖစ္ပါသည္။