ေအာင္ျမင္ျခင္း ႏွင့္ ရႈံးနိမ့္ျခင္း

ထြက္ေျမာက္ ရာက်မ္း ၁၇း၁-၇ တြင္ 

 ဣသေရလ အမ်ဳိးသား ပရိသတ္ အေပါင္းတို႔သည္၊ ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ သည္အတိုင္း၊ သိန္ေတာ ထဲက ထြက္၍ ခရီးသြား သျဖင့္၊ ေရဖိဒိမ္ အရပ္၌ စားခန္းခ်ၾက၏။ ထုိအရပ္၌ လူမ်ား ​ေသာက္ဘုိ႔ရာ ေရမရွိ။ ထုိေၾကာင့္ လူမ်ားတို႔က၊ ေသာက္ဘုိ႔ေရေပးပါဟု ဆို၍ ေမာေရွကို ရန္ေတြ႔ၾက၏။ ေမာေရွကလည္း၊ ငါ့ကုိ အဘယ္ေၾကာင့္ ရန္ေတြ႔  ၾကသနည္း။ ထာဝရဘုရားကို အဘယ္ေၾကာင့္ စံုစမ္းၾက သနည္းဟု ဆိုေလ၏။ လူမ်ားတို႔သည္ ေရငတ္၍ ေမာေရွကိုအျပစ္တင္ျမည္တမ္းလ်က္၊ ငါတိုိ႔မွစ၍ သားသမီးတိရစာၦန္တို႔ကို အဝတ္ ထား၍ သတ္ျခင္းအလုိ႔ငွါ၊ အဲဂုတၱဳျပည္မွ အဘယ္ေၾကာင့္ ေဆာင္ခဲ့သနည္းဟု ဆုိၾက၏။ ထုိအခါေမာေရွ သည္ ထာဝရ ဘုရား အားေအာ္ဟစ္၍၊ ဤလူတို႔အား အကြၽႏု္ပ္သည္ အဘယ္သို႔ျပဳ ရပါမည္နည္း။ အကြၽႏု္ပ္ကို ခဲႏွင့္ ပစ္လုၾကပါၿပီဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ထာဝရ ဘုရားက လည္း၊ လူမ်ားေရွ႔ သို႔သြား၍ ဣသေရလအမ်ဳိး အသက္ႀကီး သူတို႔ကိုေခၚေလာ့။ ျမစ္ကုိရုိက္ေသာ သင္၏ လွံတံကိုကုိင္ လ်က္၊ ေဟာရပ္အရပ္သို႔သြားေလာ့။ ထုိအရပ္၌ရွိေသာ ေက်ာက္ေပၚတြင္ သင့္ေရွ႔မွာ ငါရပ္ေနမည္။ သင္သည္ ထုိေက်ာက္ကို ရုိက္ရမည္။ လူမ်ားေသာက္ဘုိ႔ ထုိေက်ာက္ထဲကေရထြက္လိမ္မည္ ဟုေမာေရွအား မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ေမာေရွသည္လည္း ဣသေရလ အမ်ဳိးအသက္ႀကီးသူတုိ႔ေရွ႔မွာ ထုိသို႔ျပဳေလ၏။ ဣသေရလအမ်ဳိးသားတို႔က၊ ထာဝရ ဘုရားသည္ ငါတို႔တြင္ ရွိသေလာ မရွိေလာဟု ထာဝရဘုရားကို စံုစမ္း၍ ရန္ေတြ႔ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္၊ ထုိအရပ္ကို မႆာႏွင့္ ေမရိဘဟု သမုတ္သတည္း။

ဣသေရလ လူမ်ိဳးမ်ား ေတာထဲတြင္ လွည့္လည္ေနရေသာ အခ်ိန္က ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ လွည့္လည္ေနရင္း ေမာပန္းေသာအခါ အနားယူရန္ ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။ ထိုေနရာတြင္ အဆင္ေျပ သင့္ေတာ္မည့္ ကာလတစ္ခုအထိ စခန္းခ် အနားယူရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ခဲ့ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ လူ တိုင္း အာရ ဝမ္းသာျဖစ္ကာ ထုိေနရာတြင္ အနား ယူခဲ့ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုေနရာတြင္ ေရမရွိ ေသာေၾကာင့္ အဆင္ေျပ ေကာင္းမြန္သည္ဟု မဆိုႏုိင္ေခ်။ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ေမာေရွ အနားယူ စခန္းခ်ရန္ ဆံုးျဖတ္သတ္မွတ္ေသာ ေနရာမွာ ေရမရွိေသာေၾကာင့္ ေကာင္းမြန္သည္ဟု မဆိုႏုိင္ေခ်။ ထိုေနရာမ်ိဳးတြင္ စခန္းခ် အနားယူရန္ ဆံုးျဖတ္သည့္ ေမာေရွကို ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ဟု ဣသေရလ လူတို႔ မသတ္မွတ္ခဲ့ေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမာေရွထံ သြားေရာက္ကာ အျပစ္ တင္ ေျပာဆိုခဲ့ေလသည္။ ထိုအခါ ေမာေရွက အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့ကို အျပစ္တင္ ေျပာဆိုပါသနည္း။ အဘယ္ ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို စံုစမ္းပါသနည္း ဟူ၍ ျပန္လည္ေျပာဆိုခဲ့သည္။ လူမ်ားက အျပစ္တင္ ေျပာဆိုခံ ရသည္သာမက ခဲႏွင့္ေပါက္ရန္ ၾကိဳးစားသည့္ အေျခအေန အထိေရာက္လာေသာအခါ ေမာေရွသည္ ဘုရား သခင္ထံ ေအာ္ဟစ္ခဲ့ေၾကာင္း အခန္းငယ္ (၄)တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ဘုရားကို ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳ စံုစမ္းသူမ်ား

ထိုအခါ ဘုရားသခင္က ေမာေရွအား အသက္ၾကီးသူမ်ားႏွင့္ ဣသေရ လူမ်ိဳးမ်ားကို ေက်ာက္တံုး ရွိရာေနရာသို႔ ေခၚေဆာင္သြားျပီး ထိုေက်ာက္တံုးကို လံွတံႏွင့္ရုိက္ရန္္ မွာၾကား ေျပာဆို ခဲ့ေလသည္။ ထိုသုိ႔ ဘုရားသခင္ ေျပာသည့္အတုိင္း ျပဳလုပ္လိုက္ေသာအခါ ထိုေက်ာက္ထဲမွ ေရ ထြက္ လာခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဣသေရလ လူမ်ိဳးမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တေနေသာ ေရကို ရရွိခဲ့ေလ သည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို မိတ္ေဆြ ျပန္လည္ သံုးသပ္ၾကည့္ၾကပါစို႔။ ဣသေရလ လူမ်ိဳးတုိ႔၏ အေမွ်ာ္လင့္ဆံုး အေတာင့္တဆံုး ရရွိခဲ့သည့္ အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိခဲ့သည္ သတ္မွတ္ ႏုိင္သည္ မဟုတ္ပါလား။

သို႔ေသာ္လည္း သမၼာက်မ္းစာက ထိုအျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ပတ္သတ္ျပီး ေျပာဆိုရာတြင္ ဘုရား သခင္၏ စိတ္ေတာ္၌ ေက်နပ္မႈ တစ္စံုတစ္ရာ မျဖစ္ခဲ့သည္မို႔ ထိုသူတို႔၏ ေအာင္ျမင္ျခင္းဟု မသတ္ မွတ္ႏုိင္ေခ်။ ထိုေနရာကို သမၼာ က်မ္းစာက မႆာႏွင့္ ေမရိဘ ဟု ေခၚဆို သမုတ္ခဲ့ေၾကာင္း မွတ္တမ္း တင္ ေရးသားထားပါသည္။ ထိုစကား လံုးမ်ားသည္ ဟီးဘရူး အေခၚအေဝါမ်ား ျဖစ္ျပီး မႆာ၏ အဓိပၸါယ္မွာ စံုစမ္းျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ ရွိပါသည္။ ေမရိဘ၏ အဓိပၸါယ္မွာ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ ရွိပါသည္။ ထုိစကား ႏွစ္ခုစလံုးမွာ ဘုရားသခင္ကို သာ ဦးတည္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္လည္ သံုးသပ္ၾကည့္ပါ။ ေရဖိဒိမ္ အရပ္တြင္ ေရာက္ရွိလာသည္။ ထိုေနရာတြင္ စခန္း ခ်ၾကသည္။ ထိုေနရာတြင္ ေသာက္သံုးေရမရွိ၊ အဆင္ေျပေသာ ေနရာမဟုတ္ေခ်။ ထိုေနရာတြင္ စခန္းခ်ရန္ ဆံုးျဖတ္ျခင္းသည္ မည္သူ၏အမွားနည္း။ ထိုအမွားကို အေျခခံကာ တစ္ ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အျပစ္တင္ ေျပာဆိုခ်င္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားလည္သင့္သည္မွာ မည္သူ႔ထံမွ် အျပစ္မရွိေခ်။ ေမာေရွတြင္ အျပစ္မရွိေခ်။ ဘုရားသခင္ကိုလည္း အျပစ္တင္လို႔ မရေခ်။ ထိုေနရာတြင္ ေရမရွိ၊ အဆင္မေျပေသာ ေနရာျဖစ္ေသာ္လည္း မည္သူကိုမွ် အျပစ္တင္ ေျပာဆို၍ မရေခ်။

ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ၏ အသက္တာထဲတြင္ အဆင္မေျပေသာအခ်ိန္၊ အားနည္းေသာ အခ်ိန္မ်ား တြင္ မည္သူ႔ကိုမွ် အျပစ္တင္ ေျပာဆို၍ မရေခ်။ မည္သူ႔တြင္မွ် အျပစ္မရွိပါ။ ထိုအေျခအေနကို ဘုရား သခင္က လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။ အဆင္ မေျပေသာ အေျခအေန၊ အခ်ိ္န္အခါ မ်ိဳးကိုလည္း ဘုရားသခင္ ျပင္ဆင္ေနေၾကာင္း နားလည္ရမည္ မဟုတ္ပါလား။ ထိုအေျခအေနကို ဘုရားသခင္ထံမွ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ခံယူရမည္ ျဖစ္သည္။ ေယာသပ္၏ အသက္တာထဲတြင္ ညီအကို ေတာ္ စပ္ေသာသူမ်ားက သူ႔ကို ေရတြင္းထဲမွာ ခ်သည္။ ေရာင္းစားသည္။ ေယာသပ္အေနျဖင့္ ညီအကို မ်ားကို အျပစ္တင္ခြင့္ ရွိသည္မဟုတ္ပါလား။ သို႔ေသာ္ ေယာသပ္ကိုယ္တုိင္ နားလည္ခဲ့ သည္မွာ ထိုအေျခအေနသည္ ညီအကိုမ်ားက ျပဳလုပ္သည္မဟုတ္။ ဘုရားသခင္က ျပင္ဆင္ ေဆာင္ ရြက္ ခဲ့သည္ဟု နားလည္ခဲ့ပါသည္။

ဘုရားေပးေသာနာမည္ႏွင့္ လူေပးေသာ နာမည္

ယေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ လႈပ္ရွားမႈတုိင္းကို ဘုရားသခင္က နာမည္တစ္ခု ေပးေနပါသည္။ က်မ္စာထဲတြင္ ေရဖိဒိမ္ အရပ္တြင္ ေရထြက္လာေသာ အရပ္ကို မႆာႏွင့္ ေမရိဘဟူ၍ အမည္ ေပးခဲ့ပါသည္။ မေကာင္းေသာ အဓိပၸါယ္ႏွင့္ ထိုနာမည္ကို ေပးခဲ့ေလသည္။ “စုံစမ္းျခင္းႏွင့္ ဆန္႔က်င္ ဘက္ျပဳျခင္း” ဟု အမည္ေပးခဲ့ပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အသက္ရွင္ လႈပ္ရွားေန သည္ ေနရာ၊ လုပ္ေဆာင္သည့္ အမႈကို ဘုရားသခင္က နာမည္တစ္ခု ေပးေနပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အသင္းသားမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနသည့္အရာက ဘုရားသခင္ေရွ႕တြင္ အမည္သစ္တစ္ ခု ကို ရေစပါသည္။ သင္မည္ကဲ့သို႔ အသင္းေတာ္ကို အမည္ေပးေနပါ သနည္း။ ယေန႔ လူမ်ား အမည္ ေပး မွည့္ေခၚဆိုေသာ အမည္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ေပးေသာ နာမည္မွာ ကြာျခား ေန ပါ လိမ့္မည္။ က်မ္းစာ တြင္ လူ၏ အမည္မွာ “အာျဗံ” ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္က “အာျဗဟံ” ဟု နာမည္ေပး မွည့္ေခၚ ခဲ့သည္။ ဓမၼသစ္က်မ္းစာတြင္ “ရွိမုန္” ကို “ေပတရု” ဟူ၍ လည္းေကာင္း အမည္နာမ ေပးမွည့္ ေခၚခဲ့ ပါသည္။ သင့္ကို ဘုရားသခင္က မည္ကဲ့သို႔ နာမည္ေပးမည္ဟု ထင္ပါသနည္း။ သင္၏ တုန္႔ျပန္လႈပ္ ရွား မႈအေပၚတြင္ မူတည္ကာ ဘုရားသခင္က အမည္ေပး မွည့္ေခၚလွ်က္ ရွိပါသည္။

ခရစ္ေတာ္ကို လံွတံႏွင့္ ရုိက္ေသာသူမ်ား

အထက္ပါ ေလ့လာခ်က္ အရ ဣသေရလ လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေအာင္ျမင္ျခင္း မရခဲ့ပါ။ ရႈံးနိမ့္ ျခင္းကိုသာ ရရွိခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ထုိအျဖစ္ အပ်က္ႏွင့္ ပတ္သတ္ျပီး ၁ေကာ ၁၀း၄ တြင္ ေဖၚျပထားသည္မွာ

“ထုိသူတို႔ႏွင့္ အတူလိုက္ေသာ ဓမၼေက်ာက္မွ ထြက္ေသာေရကို ေသာက္ၾက၏။ ထိုေက်ာက္ကား ခရစ္ေတာ္ ျဖစ္သတည္း။” (၁ေကာ ၁၀း၄)

ထိုက်မ္းခ်က္အရ ေမာေရွလံွတံႏွင့္ ရုိက္ေသာ ေက်ာက္မွာ ခရစ္ေတာ္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ဓမၼသစ္က်မ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ၀ိညဥ္ေရး ရာ အားနည္းေသာ အခ်ိန္၊ ယံုၾကည္ျခင္း အားနည္းေနသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ခရစ္ေတာ္ကို ရုိက္ႏွက္ ေနသူ၊ ေက်ာက္တုံးျဖင့္ ပစ္ေနသူမ်ား ျဖစ္ေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ သခင္ေယရႈသည္ လက္ဝါးကား တုိင္တြင္ အေသခံခဲ့သည္။ လက္၀ါးကားတုိင္းတြင္ ေသျပီး ေနာက္ ေရာမစစ္သားမ်ားက သခင္ေယရႈ ၏ နံေဘးကို လွံႏွင့္ ထိုးေဖာက္ခဲ့သည္။ သခင္ေယရႈထံမွ ေသြးႏွင့္ ေရ ထြက္လာခဲ့သည္။ “ေသြး” ဆိုသည္မွာ သခင္ေယရႈ၏ “ခြင့္လႊတ္ျခင္း”ကို ကိုယ္စားျပဳေနပါသည္။ ေရဆိုသည္မွာ သခင္ေယရႈ ၏ ေကာင္းၾကီးမဂၤလာကို ကိုယ္စားျပဳေနပါသည္။ ထို “ေယရႈခရစ္” ဆိုေသာ ေက်ာက္မွ ေကာင္းၾကီး မဂၤလာမ်ား စီးထြက္လာပါသည္။ လူမ်ားစြာ ထိုေကာင္းၾကီး မဂၤလာကို ခံစားရပါသည္။ သခင္ေယရႈ သည္ လူတိုင္းကို ခြင့္လႊတ္ျခင္းသာမက ေကာင္းၾကီးမဂၤလာမ်ားကိုလည္း ခံစားေစပါသည္။ ခရစ္ ေတာ္ကို နာက်ဥ္ေစေသာ သူတိုင္းကို ဘုရားသခင္က ခြင့္လႊတ္ျခင္းႏွင့္ ေကာင္းၾကီး မဂၤလာမ်ား ကို စီးဆင္းေစပါသည္။

ရႈံးနိမ့္ျခင္းထဲမွ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္

က်မ္စာထဲတြင္ ေရဖိဒိမ္အရပ္ကို မႆာႏွင့္ ေမရိဘ ဟူ၍ ယေန႔တိုင္ ေခၚဆိုေနေၾကာင္း က်မ္းစာက မွတ္တမ္း တင္ထားပါသည္။ သမၼာက်မ္းမွ ေဟျဗဲက်မ္းတြင္ ေရးသားထားသည္မွာ ဣသေရလ လူမ်ားကဲ့သို႔ မလုပ္ႏွင့္ ဟူ၍ ေျပာထားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ယံုၾကည္ျခင္း အားနည္းေသာ အျပဳအမႈ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို လံုးဝ မလုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ရမည္ျဖစ္သည္။ အထက္ပါ အျဖစ္အပ်က္သည္ ဣသေရလ လူမ်ိဳးတို႔၏ ရႈံးနိမ့္ျခင္း အေတြ႕အၾကံဳ ျဖစ္ျပီး၊ ထုိအထဲတြင္ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္လည္း ရွိေနေၾကာင္း ေဖာ္ျပပါသည္။

ေအာင္ျမင္ျခင္း

ဘုရားသခင္သည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို ေအာင္ျမင္ျခင္းလည္း ေပးခ်င္ပါသည္။ ထြက္ေျမာက္ရာ ၁၇း၈-၁၃ ကို ဆက္လက္ ဖတ္ရႈေလ့လာပါက ဣသေရလ လူမ်ိဳးတို႔၏ ေအာင္ျမင္ျခင္းကိုလည္း ဆက္လက္ သြန္သင္ေပးေနေၾကာင္း ေတြ႕ရပါသည္။ ထိုေရဖိဒိမ္အရပ္တြင္ ေရေသာက္ျပီး ဆက္ လက္ အနားယူေနစဥ္ အာလလက္ လူမ်ိဳး ရန္သူမ်ား ေရာက္ရွိလာျပီး ဣသေရလ လူမ်ားကို ရန္ ဘက္ ျပဳ စစ္တိုက္ေလေတာ့သည္။ ေမာေရွႏွင့္ ေယာရႈသည္ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးျပီး ေယာရႈမွာ ရန္သူ မ်ား ကို တုိက္ခုိက္ရာတြင္ ဦးေဆာင္ရျပီး ေမာေရွမွာမူ အာရုန္ႏွင့္ ဟုရကို ေခၚေဆာင္ကာ ေတာင္ေပၚ တြင္ ဆုေတာင္းေပးျခင္း အမႈကို ျပဳရေလသည္။ ထိုသုိ႔ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ဣသေရလ လူမ်ိဳးမ်ား ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိသြားခဲ့ေလသည္။

ဤအျဖစ္အပ်က္မွာ အသင္းေတာ္ႏွင့္ အလြန္ကိုက္ညီေသာ အျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ ေမာေရွသည္ ေတာင္ေပၚတြင္ ဆုေတာင္းရျပီး ေယာရႈ ဦး ​ေဆာင္ေသာ သူမ်ားမွာ စစ္ပြဲတြင္ ပါ၀င္ရသည္ အာရုန္ႏွင့္ ဟုရမွာ ေမာေရွကို အကူအညီေပးရသည္။ ေမာေရွသည္ လက္ကို ေျမွာက္ျပီး ဆုေတာင္း ခ်ိန္တြင္ စစ္ပြဲမွာ အႏုိင္ရသည္။ ေမာေရွ လက္ကို ခ်ေသာအခါ စစ္ပြဲ ရႈံးနိမ့္ရသည္။ သင္ကိုယ္တိုင္ လက္ကို ေျမွာက္ၾကည့္ပါ။ မည္မွ်ၾကာေအာင္ ေျမွာက္ႏုိင္သနည္း။ လက္ထဲတြင္ လွံတန္ကို ကိုင္ထားရေသာေၾကာင့္ ပိုမို ခက္ခဲမည္ဟု ထင္ပါသည္။ ေယာရႈသည္ ေမာရွည္ကိုလည္း မနာလို မျဖစ္ခဲ့ပါ။ အာရုန္ ႏွင့္ ဟုရကိုလည္း မနာလို မျဖစ္ခဲ့ပါ။ မိမိလုပ္ေဆာင္ ရသည့္ အလုပ္ကိုသာ မညည္းတြားဘဲ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။

အသင္းေတာ္အတြက္ အလြန္ေကာင္းေသာ ပုံဥပမာ တစ္ခု ျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။ မိမိ တာ၀န္ ဘာျဖစ္ သည္ကို လူတိုင္း သိဘို႔ လိုအပ္ပါသည္။ မိမိ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ တာ၀န္ႏွင့္ ဝတၱရားကို ေက်ပြန္ဘို႔ လုိအပ္ပါ သည္။ ထိုစစ္ပြဲတြင္ မပါဝင္ႏုိင္ေသာ မိန္းမႏွင့္ ကေလးမ်ားက ခ်က္ျပဳတ္မည္။ လူမမာမ်ားကို ျပဳစုမည္။ ဒါဏ္ရာ ရသူမ်ားကို ၾကည့္ရႈမည္။ အစရွိသျဖင့္ တာ၀န္ အသီးသီး ရွိၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ မည္သူ႔ကိုမွ် ျငဴစူျခင္း၊ မနာလိုျခင္း မရွိခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရွိႏုိင္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဣသေရလလူမ်ိဳးတို႔ ေအာင္ျမင္ျခင္း ရရွိခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ေအာင္ျမင္ရန္အတြက္ ဆုေတာင္း ျခင္းသည္ အလြန္ အေရးၾကီးပါသည္။ ေမာေရွ ဆုေတာင္းျခင္း ပ်က္ကြက္သည့္ ခဏမွာ အရႈံးႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရျပီး၊ ျပန္လည္ဆုေတာင္းႏုိင္သည့္ ခဏမွာ ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိခဲ့ပါသည္။ အသင္းေတာ္ အ တြက္ ထိုအျဖစ္အပ်က္မွာ ပုံသက္ေသ နမူေကာင္း တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။

ငိုေၾကြးရာအရပ္ကို စမ္းေရထြက္ရာအရပ္ ျဖစ္ေစသူ

ကိုယ္ေတာ္ကို အားျပဳေသာသူသည္ မဂၤလာ ရွိပါ၏။ ထုိသို႔ေသာ သူတို႔သည္ လမ္းခရီး ေတာ္တို႔ကို ႏွလံုးသြင္း တတ္ၾကပါ၏။ သူတို႔သည္ ဗာကာလြင္ျပင္၌ ေရွာက္သြားစဥ္၊ ထုိလြင္ျပင္ကို စမ္းေရထြက္ရာ အရပ္ျဖစ္ေစၾက ပါ၏။ အရင္မိုးေရလည္း မဂၤလာမ်ားႏွင့္ လႊမ္းေစပါ၏။ (ဆာလံ ၈၄း၅-၆)

အထက္ပါ က်မ္းခ်က္ကို ေလ့လာၾကည့္ပါက “ဗာကာ” ဟူေသာ လြင္ျပင္အရပ္ကို ေတြ႕ရပါ သည္။ ထိုနာမည္မွာ “ငိုေၾကြးျခင္း” ဟု အမည္ရွိပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ယံုၾကည္သူမ်ားတြင္ အားနည္းျခင္း၊ ငိုေၾကြးရျခင္းတုိ႔ ရွိႏုိင္ေသာ အခ်ိန္ကာလတစ္ရပ္ ရွိပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဆာလံဆရာက ဘုရားကို အားကိုးျခင္းျဖင့္ “စမ္းေရ ထြက္ရာအရပ္” ျဖစ္ေစၾကသည္ ဟု ဆိုထားပါသည္။ ဘုရား သခင္ကို အားကိုးျခင္း၊ ယံုၾကည္ျခင္းတုိ႔ျဖင့္ “ငိုေၾကြးရာအရပ္” ကို “စမ္းေရထြက္ရာအရပ္” ဟု အမည္ သစ္ကို ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ သင္၏ ယံုၾကည္ျခင္းျဖင့္ သင္၏ ငိုေၾကြးရာ အရပ္ကို အမည္သစ္ တစ္ခု ေပးဘုိ႔ ဆုေတာင္းၾကပါဟု တုိက္တြန္းေ၀ငွလိုပါသည္။ 

အာမင္